Al vroeg in de auto voor Helmond uit, iets wat toch altijd dichterbij lijkt dan het uiteindelijk is. 

We gaan goed van start, het tempo ligt hoog, vallen aan. In de derde minuut, een corner voor ons, via de keeper op de lat. De bal schiet terug naar Helmond, die nogal ongelukkig de bal door de as bij de spits weet te krijgen en zo oog in oog met Nadia komt te staan. 1-0 voor Helmond. 

Dat is natuurlijk balen, maar in principe niets aan de hand. We spelen namelijk eigenlijk best wel een goede wedstrijd. Het is hard werken, Helmond is een taaie ploeg en er zit veel niet mee, maar we hebben veel kansen. Dit komt goed, dat voelen we allemaal.

In de rustbespreking was dat dan ook het grootste verhaal: het komt goed. Naast kleine tactische aanpassingen, moesten we vooral blijven focussen op ons, niet op Helmond, de scheidsrechters en al het andere. Het zou zwaar worden, dat wisten we van tevoren, maar we moesten elkaar blijven vastpakken, geduld houden en blijven gaan. Risico’s durven nemen, het baltempo hoog. En ongeacht wat de eindstand uiteindelijk zou worden, alles wat we hadden op het veld geven.  

Dus dat deden we. De tweede helft was goed, beter dan de eerste. We werkten hard, en dat moest want Helmond liet niet los en we kregen veel tegen. Lang niet alles ging goed, maar we hadden goede aanvallen en veel kansen. Toch wilde de bal er vandaag niet in. En als dat niet gebeurt, kun je ook niet winnen. Dus helaas, 1-0 verlies. 

Heel erg balen, want dat maakt de laatste vier wedstrijden nog even extra spannend. Maar de komende weken zullen we laten zien wat we waard zijn. Te beginnen met zondag Maastricht thuis.

Tot dan!